4-Cijferige codes

Ik ben nu weer in Nederland. Maar je hoeft me niet te bellen...

Handig als ik ben, heb ik in de volste overtuiging 3 keer een foute pincode ingetikt in mijn mobiel, zodat deze nu geblokkeerd is. Ik heb nu de PUK-code nodig, en als je de PIN al niet kunt herinneren hoef je je helemaal niet aan de PUK te wagen.

Het was gisteren sowieso niet mijn 4-cijfercode-dag. Toen ik uit de automaat een kaartje voor de trein wou kopen met m'n nederlandse bankpas kon ik bij god niet meer herinneren wat ook al weer de pincode van die pas was. M'n eerste pincode schoot door mijn hoofd, alle postcodes van waar ik ooit gewoond heb, de deurcode van het kantoor, de code van de fietsenschuur, m'n Flyingblue pincode, en alle telefoonnummers van m'n collega's... Door de 4-cijferige codes zag ik de pincode niet meer. Het wordt al bijna net zo erg als met passwords.

En nou ben ik dus onbereikbaar, en ken ik niemand's telefoonnummer. Het voelt zo nineties, behalve dat ik toen altijd wel een lijstje had met alle telefoonnummers van iedereen. Dus als je wil dat ik je bel, mail me dan even je telefoonnummer.

En anders, mocht ik je niet zien met oud & nieuw, dan wens ik je alvast een fijn 2006... euh, of was het nou 2007?

IJver zonder verstand is schade voor tand

Vandaag ben ik weer bij de tandarts geweest.

Tijdens het gebreek en getrek in in mijn bek toen de verstandskies werd verwijderd hoorde ik al van alles kraken. Toen ik enkele dagen later weer met mijn tong de omgeving van mijn missende kies durfde te verkennen, ontdekte ik dat er een stukje van mijn kies ernaast ontbrak. Tijdens het spoelen met koud water en het inademen van de ijzige koude lucht hier momenteel is het ook erg gevoelig. Een gaatje? Of schade van de verwijdering?

De tandarts keek even, en lachte. Dat is heeeel normaal. Dat is geen gaatje, en ik moest maar tandenpoetsen en spoelen met lauw water. En stuurde me onverrichte zake weer weg.
Heel normaal? Ik vind het toch raar... Toch? Ik heb dit nog nooit eerder gehoord. Moet ik dit nou maar voor zoete koek aannemen?

Eindejaarslijstje

Een beetje vroeg misschien, maar ach, ik had vandaag toch niks beters te doen en dan heb ik dit maar vast gehad. Want een echte muziekliefhebber kan er natuurlijk niet onderuit: er moet een eindejaarslijstje van de beste platen van het jaar gemaakt worden. In mijn geval een lijstje van de mooiste liedjes van 2007. Het hele lijstje is inclusief fragmentjes voor de meeste liedjes ook op last.fm terug te vinden.
Van de nummer 1 is hier een acoustische live versie:




1. Mew - White lips kissed

Eigenlijk al van 2006 (Mew topte ook al het lijstje van 2006), maar ik kreeg de CD pas eind december en met name dit nummer maakte een enorme indruk om me dit jaar. Vooral emotioneel, maar het is sowieso een pareltje en dus een waardige nummer 1.

2. Grinderman - No pussy blues

Zo vuig, rauw en schrapend hoor je ze niet vaak. Bepaald niet voor iedereen weggelegd, dit side-projectje van Nick Cave, en dus werd het onder de naam Grinderman uitgebracht. Heerlijk, dammit!
http://youtube.com/watch?v=AO_TjpoHOJc

3. Rockettothesky - On cherry tree song

Op het festival by:Larm in Trondheim zag ik verschillende Noorse artiesten die een enorme indruk op me maakten. Een daarvan was de zangeres Jenny Hval, die schuilgaat achter de naam Rockettothesky. Ze deed me de rillingen over m'n rug lopen met dit nummer. Een uniek stemgeluid.

4. C-Mon & Kypski - Make my day

Een nummertje dat me telkens een goed gevoel geeft, ook al is de tekst helemaal niet zo vriendelijk. De Utrechtse band rond Neerlands beste scratcher bracht vorig jaar een verrassend sterke CD uit, waarvan deze samenwerking met rapper Pete Philly het hoogtepunt vormt. Zeer geschikt voor export, gezien de verschillende collega's die dit nummer ook prima te verteren vonden. Oh, what a beautiful day!
http://youtube.com/watch?v=8uEuhrcem_c

5. Battles - Atlas

Misschien wel een van de meest bevreemdende releases in tijden. Het publiek bij Lowlands leek het ook niet helemaal te bevatten. In welk hokje moet je dit nu weer stoppen? Maar een ongelovelijk sterk optreden was het. Vooral het nummer Atlas tovert bij de meesten wel een glimlach op het gezicht.
http://youtube.com/watch?v=IpGp-22t0lU

6. The Chemical Brothers - Do it again

The Chemical Brothers behoeven geen introductie. Het nieuwe album werd weer voorafgegaan door een zeer sterke single.
http://youtube.com/watch?v=atNMZS7Rfuw

7. The Good, The Bad & The Queen - Herculean

Damon Albarn (Blur, Gorillaz) kwam dit jaar met een naamloos project dat al gauw de naam van het album opgeplakt kreeg. Een van de fijnste nummers van het album is Herculean. Ook leuk om dit jaar eindelijk Damon Albarn live te hebben gezien.
http://youtube.com/watch?v=sl274X2Pg8w

8. The Mountain Goats - Woke up new

Eigenlijk ook al van 2006, maar compleet gemist. Dit jaar dan maar goed gemaakt. Een lief, mooi en treurig liedje tegelijk. Paste soms zo goed bij mijn gevoel.
http://youtube.com/watch?v=1bSdRizGYb0

9. The Bees - Listening man

Ietwat anders dan ik verwachtte van The Bees. Komen ze dan stiekem uit Jamaica? Maar mooi is het.
http://youtube.com/watch?v=Opm-qsGxzNY

10. Shy Child - Drop the phone

Een van de lekkerste electronische liedjes uit 2007. Doet denken aan The Faint.
http://youtube.com/watch?v=aONAuZd-L0A

11. Muse - Knights of Cydonia

De CD was vorig jaar al verschenen. Maar een van de mooiste liedjes van Muse ooit verscheen pas in december/januari. Dus nemen we deze in de lijst van dit jaar mee.
http://youtube.com/watch?v=jV1bRfLHA3A

12. 120 Days - I've lost my vision

Ook het Noorse 120 Days zag ik op by:Larm en deed me onmiddellijk naar de platenzaak rennen. Het meer dan 11 minuten durende I've lost my vision is langzaam tot m'n favoriet gegroeid.

13. Oi Va Voi - Yuri

Hoewel de Balkan Beat/Klezmer rage een beetje aan me voorbij gaat, sprak dit nummer me meteen aan. Live op Lowlands was er buiten dit nummer ook niet bijzonder veel Balkan te ontdekken... en het stond nog wel zo in het boekje.
http://youtube.com/watch?v=xxM0b2CYlzQ

14. The Lionheart Brothers - Down at my place

The Lionheart Brothers (uit Trondheim) maakten op by:Larm misschien nog wel de meeste indruk. Met een groep blazers (waaronder een tuba-speelster) en retestrak spel een mooie live-ervaring. Op de plaat klinkt het naar mijn mening helaas ietsjes minder interessant, maar dit nummer springt er nog steeds uit.

15. Cold War Kids - Hang me up to dry

De tweede single van de Cold War Kids die dit jaar uitkwam. En de leukere. Waarschijnlijk door dat aanstekelijke loopje op de gitaar.
http://youtube.com/watch?v=LrrGKR8Xii4

16. The Black Angels - The first Vietnamese war

Eigenlijk helemaal niet zo vaak beluisterd dit nummer het afgelopen jaar (11 keer volgens last.fm). Toch zeker goed genoeg voor een plekje in de top 20 als een van de favorieten van 2007.
http://youtube.com/watch?v=uzRUMUZ3Dhk

17. Bonde do Role - Solta o frango

Brazilie doet van zich spreken met eigenzinnige bandjes, waaronder dit Bonde do Role. Vette beats in Latijns-Amerikaanse ritmes.
http://youtube.com/watch?v=Kgb6FxuaPQA

18. Hard-Fi - Suburban knights

Een vrij doorsnee indie-bandje verraste met deze sterke single.
http://youtube.com/watch?v=doJFoLayt0s

19. M.I.A. - Jimmy

Nog zo'n dame die zich niet makkelijk in een bepaalde hokje laat stoppen. In Jimmy is haar srilankaanse achtergrond in elk geval duidelijk te herkennen. En onderscheidt ze zich van de meute.
http://youtube.com/watch?v=Y9_Dk_F98cU

20. The View - Same jeans

The View hadden zo ongeveer het hele jaar dezelfde jeans aan. Dat is toch wel een plekje in mijn top 20 waard.
http://youtube.com/watch?v=PXCAMOhVsbQ

Teleurstelling

Vandaag zou ik naar Stockholm vliegen. Daniel bezoeken. Een uitgebreid plan was reeds opgesteld, waarin drank, eten, klimmen en een bezoek aan de stad Stockholm allen deel van uit maakten.
Maar helaas...

Zojuist kreeg ik telefoon van een aangeslagen Daniel. Hij was gisteren wezen badmintonnen (moet je ook niet doen) en was ongelukkig terecht gekomen op z'n voet. Aanvankelijk gewoon naar huis gegaan, maar nu toch maar naar het ziekenhuis. Daar bleek dat z'n voet gebroken is en dat ie geopereerd moet worden... Vandaag of morgen dat is nog niet bekend. Beroerd genoeg voor hem. Maar dan heb ik er natuurlijk niet zo veel meer te zoeken.

Misschien moet ik die Chinese knoop toch maar weer van de muur halen... Werkt vast alleen voor Chinezen.

Eigen schuld

Ben vandaag bij de tandarts geweest. Alweer.
En dat was natuurlijk m'n eigen schuld. Ik was per slot van rekening ook al wat jaartjes niet meer geweest en dan mag je op de blaren zitten.

Vandaag was het dan ook tijd voor de kers op de taart. Ik had een gaatje in mijn verstandskies en aangezien ik die tand verder toch niet nodig had en de plek nogal lastig was vond de tandarts het beter hem te trekken. Eigen schuld (dus).

Was vooraf stiknerveus. De tandarts lachte gemoedelijk. Niks te vrezen, volgens hem. Een oude ervaren man, dus ik geloofde hem bijna. En dat bijna bleek terecht. Het kreng zat muurvast. Na verschillende wroetsessies, waarbij ik in de pauzes het gutsende bloed mocht wegspoelen met water, kwam ie er dan eindelijk uit. Vier wortels! zei de tandarts tegen mij vol ongeloof. Ik kon zijn enthousiasme niet echt delen. De rekening wachtte. Eigen schuld.

Staalhard negeren!

Buiten is het wit van de kou, binnen is het witheet van verontwaardiging (nou ja). Wat is er namelijk aan de hand? Ede Staal mag niet in de Top 10 van Radio 2's Top 2000 komen. Een noordelijke krant had lezers -met succes- opgeroepen om op Ede Staal te stemmen. En promotie van een lied buiten de radiokanalen mag dus kennelijk niet van Radio 2. De lijst mag alleen maar bommetje vol staan met nummers die de afgelopen decennia overgepromoot zijn door Radio 1, 2 en 3. Want als Radio 1, 2 of 3 het niet uit den treure gepromoot hebben, dan zijn de nummers dus blijkbaar niet goed. Ach, ik zal rond Kerst wel m'n best doen de Top 2000 staalhard te negeren. En mijn eigen selectie van ongepromote shit beluisteren via last.fm of zo.

Hier nog een mooi voorbeeldje van wat ik de laatste tijd nogal eens beluister. Totaal ongeschikt voor Top 2000-lijstjes.

Geluk

Eindelijk zal het geluk me toelachen!

Gisteravond heb ik dan het langverwachte feestje gegeven. Met een tiental gasten werd het uiteindelijk best laat en gezellig. Van m'n Chinese collega kreeg ik een traditionele Chinese knoop. In de meest algemene kleur: Rood, want dit symboliseert geluk en voorspoed. En het werkt! Ik geloof er nu heilig in.

Wat later op de avond liep ik namelijk met de rokers naar het dak om ze het dakterras te wijzen. Terwijl we daar buiten stonden te praten, viel opeens Ivana's mond open. Enkele ogenblikken later wees ze naar de hemel. Daar, laag aan de hemel, schoot de helderste vallende ster die ik ooit gezien heb door de lucht. Dat kan geen toeval zijn. En mijn wens zal dus zeker uitkomen. Want ik heb een rode Chinese knoop aan de muur.

Een witte verjaardag

Dat moet jaren geleden zijn. 25 Jaar of zo? Of verbeeld ik me dat nu? Heb ik nog nooit sneeuw gehad op de 10e november in Nederland?

In ieder geval heb ik wel een geslaagde verjaardag gehad. Onder het motto "als je er maar helemaal niets van voorstelt dan kan het alleen maar meevallen".

Eigenlijk was de zaterdag natuurlijk ideaal om een feestje te geven. Dat was ik eigenlijk ook wel van plan. Maar met alle drukte de afgelopen weken (oslo-bezoek, tandarts-afspraken, vergaderingen, vergaderingen, vergaderingen en verdere drukte op het werk) was ik geheel vergeten tijdig een uitnodiging rond te sturen. Daarnaast zouden sowieso enkele vrienden al weg zijn dit weekend. Dus nu geef ik dat feestje komende zaterdag maar.

Toch heb ik me niet verveeld. Stien en Udo (van de nederlandstalige stamtafel) hadden me heel lief (met dwang) uitgenodigd te komen sushi eten. Buitengewoon aardig.

Later 's avonds ben ik nog een biertje wezen drinken met Cyril, en kwam ook Ira met enkele vrienden, zodat het toch nog laat met veel bier werd.

Overigens heb ik nu ook eindelijk het schilderij op een normale hoogte gehangen met een lampje erbij. Dus daar ook maar even het beloofde fotootje van:

Echte sneeuw!

Die liggen blijft dus.

Voordat het morgenochtend weer allemaal gesmolten dan wel vieze kledder is, meteen dus maar een fotootje geschoten. Mede mogelijk gemaakt door nieuwe camera...

Weekendje Oslo

Afgelopen weekend ben ik in Oslo geweest. Voornaamste reden was natuurlijk het concert van The Arcade Fire, waar ik in een eerdere post al een filmpje van plaatste. En ja, het was weer super. Wat een ontzettend goede live-band is dat toch. D'r zit zo verschrikkelijk veel muziek in hun muziek, dat de crappy support act (Wild "tausen dakk" Light) snel vergeten was.

Maar ook verder was het een bewogen weekend. Sowieso vind ik het altijd weer heerlijk om even in Oslo te zijn. Vooral als het in Trondheim horizontaal regent en sneeuwt, terwijl het in Oslo in de zon onder de strakblauwe hemel nog lekker een graadje of 12 wordt.
Omdat ik afgelopen week op het werk een leuke meevaller had gehad, wou ik me dit weekend maar eens eindelijk trakteren op een nieuwe fotocamera. Eentje met het kwart van het gewicht t.o.v. m'n ouwe en slechts 1/3e van het volume, zodat je er ook nog eens eenvoudig mee rond kunt zeulen. Bovendien zou het ook mooi meegenomen zijn als ik er mooie foto's mee zou kunnen maken...


... bijvoorbeeld in de duisternis zoals hierboven op Karl Johannsgate. Ik ben wel geslaagd, naar wij menen.
Tijdens het afrekenen van mijn camera ontdekte ik overigens dat ik mijn bankpas was kwijtgeraakt. Dat was ff schrikken. Ben dus meteen als een gek naar het appartement van Alex en z'n vriendin teruggehold om em na een korte zoekactie maar te blokkeren. Indien iemand em mocht vinden, mag ie em doormidden knippen.
Verder dus toch maar relaxed genoten van Oslo. Zaterdagsavonds wat gedronken met Alex, Jonathan (een Amerikaan die ik in Trondheim heb ontmoet en ook dolgraag Arcade Fire wou zien) en Åshild (die ik 4 jaar geleden in Oslo had ontmoet); 's zondags een wandelingetje gemaakt om wat fotootjes te schieten om de camera te testen en 's avonds dus met Alex, Jonathan en Maik naar The Arcade Fire.
Luc heeft dus al met al een leuk weekend gehad en is weer tevreden.

Lucallez

Een maffe site die ik tegenkwam: http://lucallez.miniville.fr/
Met elke unieke bezoeker (per dag) groeit het stadje. Kijk, dat soort spelletjes kost mij tenminste geen tijd.


Overigens zal ik vanavond weer eens een fatsoenlijke post schrijven. Genoeg te melden.

Dichter Luc (2)

De nieuwslimerickjes uit de vorige post waren voorheen slechts te lezen door mede-leden van een speciaal forum binnen Hattrick. Ja ja, ik hang nog altijd rond op Hattrick, maar om het spelletje is het me al lang niet meer te doen. Ik blijf er slechts geld doneren om met alle mensen die ik daar in de loop der jaren daar heb leren kennen te kunnen blijven ouwehoeren. En me af en toe creatief laten gaan in een topic als de Nieuwslimerick -limericks schrijven over een actueel krantenbericht. Tot mijn schrik ontdekte ik gisteren dat dit topic in het archief is beland. Een topic met dit lot kan niet meer in geschreven worden, zal dus ook niet meer gelezen worden, en zal langzaam uit ieders geheugen verdwijnen.
Dus heb ik dan maar een selectie gemaakt van wat ik de leukste limericks vond die ik het afgelopen jaar geschreven heb. Hier volgen ze. Veel plezier!

- Vulkanische activiteit omgezet in muziek
Een wetenschapper uit Rome
Zat vals te spelen op z'n trombone
"Kweetniet waarom ik dat deed",
en plots liet ie een scheet,
"Maar ik voelde die uitbarsting wel komen."


- Lid bibliotheek censureert boeken
Een medewerker van de bibliotheek in Wierden
Hield niet van schrijvers die vloekten en tierden
_______, ________, ________, _______
De schrijvers bleven het maar proberen
Zodat hij aldoor krassend ons leesplezier ________


- Opleidingsniveau leraren daalt
Dat zechen ze vast om te schokkeren
Dat we nie meer zo goet zouwe leren
Maar wie malt daar nu om
Mijn leerraar is eg nie dom
Dit berigt is gewoon kut met peren.


- Norge er mest fiendtlig innstilt
(Noorwegen is het meest vijandig ingesteld - aldus een israelische krant)
Er is een land in het Midden-Oosten gelegen
Dat ooit de naam Israel heeft gekregen
Het is door vijanden omgeven
Maar geen staat hen zo naar 't leven
Als het uiterst vijandige Noorwegen.


- Kinderhandjes worden cavia's fataal
Een kudde koters in caviastad
Drukten alle cavia's plat.
En geen ouder die er wat van zei
want hun godjes waren toch zo blij.
En ach, dat bloed wassen we er wel af in bad.


- Nieuwe vogelsoort ontdekt in Colombia
Het is een fleurig beestje, oranje-rood
Een nieuw soort vogeltje, niet al te groot.
Maar dat doet niet ter zake
De vraag is: zal ie smaken?
Dus ik pak m'n geweer en schiet em dood


- Spelfout op bankbiljetten
ALMATY - Op de nieuwe bankbiljetten van Kazachstan staat een spelfout. Het woord 'bank' is verkeerd geschreven.
Op de nieuwe bankbiljetten van Kazachstan
Staat iets leuks, echt lache man!
Er staat namelijk geschreven:
"Voor een lang en gelukkig leven
Doe nu uw geld in de ban!"


- Prinsesje heet Ariane Wilhelmina Máxima Ines
De jongste telg die aan het kroonpaar ontsproot
Zit met nu haar naam opgezadeld tot haar dood
't Is in 't register gezet
Genoemd naar een raket
Want geef haar de ruimte, d'r hoofd is zo groot


- Rel om seksspeeltjes in moederdagfolder Kijkshop
Beste meneer de Kijkshop-directeur
Mijn moeder verkeert in een seksuele sleur
Maar die dildo's die in uw folder prijken
Mag ze daar dan alleen maar naar kijken?
Of mogen die ook daadwerkelijk in haar scheur?


- Politie stopt taxi vol geiten
In Johannesburg reed een taxi door de stad
Waar een eigenaardig luchtje aan zat
De politie dubbelcheckte de feiten
En stopte die taxi vol geiten
Rest enkel de vraag: Waarom doet de politie dat?


- Buurman door het lint om doortrekken toilet
"Zen pleegedrag was ook eg nie normoal
en moar doortrekke met hels kaboal
en dat dee tie dan ook elke dag
wat is dat nou voor asocioal gedrag?
Ik spoar dat moanden op allemoal..."

Dichter Luc

Soms. Heeeeeel soms.
Dan krijg ik zo'n vlaag van gevoel die ik dan opeens heel poetisch op papier (of tegenwoordig in een tekst editor) ga zetten. Zojuist gebeurde er weer zo'n heel soms.
Dat "heel poetisch" denk ik dan op dat moment. Een heel persoonlijk stukje tekst, dat ik toch nooit met de wereld durf te delen. Meestal denk ik de dag daarop overigens toch dat het sowieso maar een beroerd stukje tekst was, en gooi ik het zonder omkijken meteen weg. Dan durf ik het niet eens voor mezelf te bewaren.
Nee. Helaas. De wereld zal nooit de dichter in mij leren kennen. En misschien maar goed ook. Want zo goed zal die dan wel niet zijn. Toch?

Dichter Luc houdt zich maar beter tot nu en dan een nieuwslimerickje... zoals de onderstaanden uit het archief. Dat mag de wereld wel lezen, want dat is toch maar flauwekul.

Geestelijke verdrinkt na Jezus-imitatie

Een geestelijke uit de Afrikaanse tropen
Demonstreerde hoe hij op water kon lopen
"Zie mij toch eens Jezus zijn!"
En veranderde het water in wijn
Waarop hij weldra is verzopen

of

Pluto officieel gedegradeerd tot 134340

Eindelijk is dan besloten na veel gelul
Het wordt: "Is er leven op 134340?
Kun je dansen op de maan?
Is er een plaats tussen de sterren waar je heen kunt gaan?"
En het klinkt nu echt als flauwekul!

De week na de marathon

Hoog tijd voor weer eens een serieuzere bijdrage. Hoewel, die marathon was natuurlijk ook serieuze business en komt waarschijnlijk ook niet zomaar uit het niets. Door de drukte op het werk de laatste weken was het een maalstroom in mijn kop. Gelukkig ziet men op het werk ook in dat de werkdruk op verschillende werknemers erg hoog ligt momenteel en wordt er nu druk gezocht naar nieuwe mensen. Mochten er dus geologen of reservoirtechnologen zijn die dit lezen en die nog een baan zoeken in een leuk, spannend bedrijf, of mocht je zo iemand kennen, laat het me weten. Ik krijg namelijk een bonus als ik mensen het bedrijf binnenhaal ;)

Gelukkig is er nu weer een beetje druk van de ketel. De afgelopen week had ik een status-meeting voor een groot project met Sintef (noorse equivalent van TNO), waar ik elke meeting ook een presentatie moet geven over de stand van zaken, en zoals het er nu naar uit ziet hoef ik hier voorlopig niet zo veel meer voor te doen. Een leuke bijkomstigheid van deze meetings is dat we donderdagsavonds altijd mee uit eten genomen bij de betere (lees vooral ook: duurdere) eetgelegenheden in Trondheim. Ik heb ondertussen dus al een drietal fantastische diners mogen meemaken. Het betere werk!

Vrijdagavond had ik behoefte om gemoedelijk een biertje te drinken en lekker ongedwongen Nederlands te praten en dus heb ik Stien gevraagd. Stien is een leuke Vlaamsche schone waar ik een maandje of 2 geleden een tijd lang gezellig mee gekletst heb tijdens de nederlandstalige stamavond hier in Trondheim. Voor herhaling vatbaar dus, en dus af en toe herhaald. Zo ook vrijdag. Gezellig. Zaterdag is ze bij mij langs gekomen en hebben we de DVD Anyway the wind blows van Tom Barman (van dEUS) bekeken. Een portret van verschillende personen in de stad Antwerpen. Deze DVD had ik als dEUS-liefhebber natuurlijk al lang en breed gezien moeten hebben, maar nu zag ik de film samen met iemand die de stad goed kent, en dat was eigenlijk zeker zo leuk.

Ik moest me daarna echter wel haasten om op tijd bij MUSE te komen (dacht ik). Achteraf gezien niet nodig (bleek). Op het kaartje stond dat de poort om 18:30 openging, maar toen ik daar met Cyril (collega uit Frankrijk) om 19:15 aankwam bij de speciaal voor UKA opgebouwde tent, was de poort nog gesloten en stond er een rij van ruim 300 meter te wachten. Erg maf. Nog nooit zoiets gezien. En zeker nog een uur in de rij moeten staan (die ondertussen waarschijnlijk wel in lengte verdubbeld was) voor we naar binnen konden. Maar goed, ookal kwamen we halverwege het voorconcert (was toch niet veel) binnen, we waren nog ruim op tijd voor MUSE. En MUSE was wel erg goed (zoals te verwachten van zo'n grote naam). Het was alleen vreselijk dringen in de tent, helaas een minpuntje op een verder relaxed weekend.

En nou maar gauw slapen om weer uitgerust een week te kunnen stressen... hopelijk zonder marathons.

Had ik gedroomd...

Vannacht droomde ik dat ik een marathon aan het lopen was. Toen ik wakker werd voelde ik me ook alsof ik net een marathon gelopen had. Daarbij had ik ook een lichte pijn in mijn nek en een zeurderige hoofdpijn.
Ik kan me echter niet herinneren over giraffen te hebben gedroomd, en mijn ondergoed heeft geloof ik ook gewoon de juiste maat:

The doctor said, "Joe, the good news is I can cure your headaches. The bad news is that it will require castration. You have a very rare condition, which causes your testicles to press on your spine and the pressure creates one hell of a headache. The only way to relieve the pressure is to remove the testicles."

Joe was shocked and depressed. He wondered if he had anything to live for. He had no choice but to go under the knife.
When he left the hospital, he was without a headache for the first time in 20 years, but he felt like he was missing an important part of himself. As he walked down the street, he realized that he felt like a different person. He could make a new beginning and live a new life.

He saw a men's clothing store and thought, "That's what I need... a new suit." He entered the shop and told the salesman, "I'd like a new suit."
The elderly tailor eyed him briefly and said, "Let's see... size 44 long."
Joe laughed, "That's right, how did you know?"
"Been in the business 60 years!" the tailor said.
Joe tried on the suit, it fit perfectly. As Joe admired himself in the mirror, the salesman asked, "How about a new shirt?"
Joe thought for a moment and then said, "Sure."
The salesman eyed Joe and said, "Let's see, 34 sleeves and 16-1/2 neck."
Joe was surprised, "That's right, how did you know?"
Been in the business 60 years."
Joe tried on the shirt, and it fit perfectly.
Joe walked comfortably around the shop, and the salesman asked, "How about some new underwear?"
Joe thought for a moment and said, "Sure."
The salesman said, "Let's see... size 36."
Joe laughed, "Ah ha! I got you. I've worn a size 34 since I was 18 years old."
The salesman shook his head, "You can't wear a size 34. A size 34 would press your testicles up against the base of your spine and give you one hell of a headache."

Sneeuw!

Jawel! Zojuist door de sneeuw naar het werk gefietst. Voor de eerste keer dit najaar. Er vormde zich zowaar een wit laagje op m'n handschoenen. En ook op sommige daken blijft het zelfs liggen.

Gisteren was er al wat sneeuw zichtbaar hoog in de heuvels... nu dus al op zeeniveau. Morgen skien?

Muziek voor bij het haardvuur

Ik wou dat ik twee mensen was,
Dan kon ik samen heel mooi tweestemmig zingen en gitaarspelen.
Zoals ik dat gisteravond de Kings Of Convenience zag doen, bijvoorbeeld.
Kings Of Convenience zijn twee Noren uit Bergen, de bekendste van de twee is Erlend Øye, een muzikale duizendpoot die ook solo actief is, tevens in de band The Whitest Boy Alive speelt en die iedereen kent als de zanger van Röyksopp's Poor Leno en Remind me.

Het tijdstip van het concert was wel behoorlijk raar. Zondagavond half twaalf. Maar dat gaf uiteindelijk niets, want het concert was steengoed. En de muziek is ook eigenlijk best geschikt voor zondagavond rond middernacht. Ongelooflijk toch eigenlijk hoe goed slechts twee gitaren en twee zangstemmen kunnen klinken... Je waant je als het ware voor het haardvuur met een goed glas wijn. Halverwege het optreden werd het duo versterkt door twee gastmuzikanten, een violist uit Duitsland, en een akoestische basgitaarspeler uit Italie, wat de muziek uiteindelijk nog wat meer body gaf. Absolute hoogtepunt was de geheel eigenzinnige cover van Bob Marley's Waiting in vain, met een opzettelijk valse vioolsolo.
Om een indruk te geven van de Kings live:

Groen knollenland

Deze week dus even in Nederland geweest. Alleen voor werk. En dan heb ik eigenlijk dus niet bijzonder veel met Nederland an-sich bleek. Ja... ok, het is uitermate handig dat je precies weet hoe het land werkt; dat je nog een nederlandse bankkaart hebt waarmee je wel aan de automaat snel treinkaartjes kunt kopen, dat je niet eerst 5 minuten op de borden moet staan kijken voor je weet welke trein je moet hebben, en dat je weet hoe strippenkaarten werken. Maar het was dus alleen maar voor werk, en dan had het net zo goed in London of zo kunnen zijn. Nee, beste lezers, ik heb toch voornamelijk wat met Nederland door jullie.
Maar het is nog wel mooi groen in Nederland (aldus m'n duitse collega Alex). En inderdaad, het uitzicht vanuit m'n kantoor is behoorlijk geler, roder en bruiner (ook mooi):

Wij redden de wereld - na de koffie

Vanavond zag ik (eindelijk) weer eens een interessant programma op de Noorse TV. Helaas viel ik halverwege het programma binnen, en helaas bleek het alweer het laatste deel van een vierdelige documentaire.
Dat is deels te wijten doordat ik tegenwoordig nog maar weinig TV kijk. Aanvankelijk keek ik best vaak, terwijl ik ondertussen met dingen op de laptop aan het klooien was, en zag ik bij toeval nog wel eens leuke programma's en was goed op de hoogte van al wat er in Noorwegen speelde. Sinds ik echter de laptop op de TV heb aangesloten en een draadloos toetsenbord heb, gebruik ik de compu relaxed zittend op de bank en kijkend naar het beeld op m'n TV-scherm. En dan kan je niet TV kijken.
Nu kan ik natuurlijk gewoon de laptop weer op schoot nemen, maar dan moet ik iedere keer alle kabels af en aankoppelen, en bovendien is mijn huidige netwerkkabel te kort. Wifi staat nog steeds op mijn "lage prioriteiten"-lijstje...

Waar was ik? Ah, een interessant programma. Waar ik halfweg binnenviel, maar dat toch mijn aandacht trok. Het programma behandelde alle ontwikkelingshulp die het rijke westen nu al decennia in Afrika pompt en wat maar geen zoden aan de dijk lijkt te zetten. Drie Noren gingen op veldonderzoek uit en gaven op typisch noorse droogkomische wijze hun beschouwingen over de hulp, die vaak zonder verdere verdieping in de Afrikaanse samenleving werd geboden uit een soort plichtsgevoel om het geweten van ons rijke westerlingen te sussen. Uiteindelijk kwamen een aantal koffieboeren met de slotconclusie... Koffie. Stel toch eens voor als heel China koffie drinkt. En ondertussen dan de wereldproblematiek bespreken natuurlijk. Anders helpt het niet. De oproep van de programma-makers was dan ook: elke dag tijdens de koffie 15 minuten over de wereldproblematiek discussieren! Doen dus!


Ik kan nu even geen koffie gebruiken. Ik moet dadelijk vroeg gaan slapen. Het vliegtuig naar Nederland vertrekt morgenochtend om 6:20 en ik moet dus om 5 uur al weer op. Dan schenk ik me beter maar een glas whisky in.
En bespreek ik mijn lokale probleempjes maar. Zoals m'n schilderij dat ik vandaag ophaalde, dat nu te hoog hangt aan een schroef die toevallig nog in de muur zat. Of misschien bespreek ik dat toch maar niet. Ik plaats wel gewoon een foto wanneer die goed hangt.

Zinloos

Het zijn vaak van die kleine dingen die je stemming volledig kunnen doen omslaan. Zo geniet je nog van één van de waarschijnlijk laatste warme dagen van het jaar en verblijd je je op de eerste uitzending van het nieuwe seizoen van Heroes, zo zit je je op te vreten met zinloze gedachten als "Had ik toen maar..." en "Wat als ik destijds...". Daar is niet veel voor nodig. Vervelend: je wéét dat het zinloze gedachten zijn (het liep toen niet zo, je kunt het niet veranderen) en toch blijven ze door je hoofd spoken. Wat doe je daar toch tegen? Een beetje TV kijken verzet de gedachten ook maar voor zo lang het duurt. Dus dan jullie bloglezers er maar mee vervelen...

Of even lachen dan.
Uit de categorie "zinloze onderzoeken" las ik vandaag op nu.nl het volgende bericht:

'Goede relatie kost drieduizend euro'

AMSTERDAM - Het goed houden van je relatie kost stellen jaarlijks meer dan drieduizend euro. Het geld wordt voornamelijk besteed aan vakanties, gevolgd door kleding en uit eten gaan. Dat blijkt uit onderzoek van Synovate/Interview NSS in opdracht van de relatiebemiddelingsite parship.nl.

Aan vakanties spendeert meer dan de helft van de Nederlandse stellen ruim vijftienhonderd euro. Bijna zestig procent van de koppels geeft jaarlijks 349 euro uit aan eten buiten de deur.

Om er mooi en aantrekkelijk uit te zien koopt eenderde van de vrouwen speciaal voor de partner kleding. Daaraan wordt ruim vijfhonderd euro besteed. Van de mannen gaat slechts zes procent shoppen om voor hun geliefde goed voor de dag te komen. Ook geven ze ruim honderd euro minder uit.

Wat een flauwekul: Dus alleenstaanden gaan niet op vakantie, eten enkel binnenshuis en lopen in er hun ouwe kloffie bij. Of bedoelen ze dat koppels deze uitgaven er nog eens bovenop doen t.o.v. alleenstaanden? Per persoon? En waarom dit onderzoek eigenlijk? Om singles af te schrikken een relatie te beginnen? Behoorlijk zinloos dus.

Eigenlijk

Eigenlijk best wel een prima week gehad. Een aantal gezellige avonden gehad met verschillende mensen.

Eigenlijk had ik half Augustus al een rapport af moeten hebben. Door de verhuizing van Numerical Rocks naar de nieuwe kantoren begin Augustus kon ik echter enkele berekeningen die ik nog moest doen niet uitvoeren. De rest van de maand was ik op vakantie.

Eigenlijk hadden ze de deur van de ingang van m'n appartementenblok al lang moeten repareren. Deze is kapot sinds ik terug ben van vakantie. Je kunt je sleutel, eenmaal in het slot, niet rondgedraaid krijgen. Na vijf minuten ongelukkig worstelen met de sleutel kwam ik er toevallig achter dat met een simpel trucje de deur gewoon open ging.

Eigenlijk had ik deze week in Nederland geweest moeten zijn. Dat ging dus helaas niet door. Het toestel van de KLM had een technisch probleem, en zou pas om 18h00 vertrekken, terwijl we om 10 uur toch echt in Nederland moesten zijn. Daar kwamen we echter pas achter om half zes op vliegveld Værnes. Erg vervelend. Ik was daardoor al wel om half zeven op kantoor, en was na een lange werkdag eindelijk het vertraagde rapport af.

Eigenlijk had ik nu nog lekker in bed moeten blijven liggen. Ik ben vannacht verschillende keren wakker gebeld door dronken Noren die de deur van het appartementenblok niet open konden krijgen. Dat is niet fijn om 5 uur, wanneer je zelf pas sinds een uur of 1 in bed ligt na een gezellige avond.

Concerten in de planning

Ik vreesde al even dat het concertaanbod in Trondheim deze herfst maar magertjes zou worden. Gelukkig had ik UKA over het hoofd gezien. Een cultuurfestival dat om de 2 jaar wordt georganiseerd en garant staat voor enkele grote internationale namen die op komen treden. En één van de namen die dit jaar z'n opwachting maakt is Muse. Dat komt goed uit, want Muse had ik nog nooit gezien en stond wel op m'n verlanglijstje. Gelijk dus kaartjes gekocht, zodat ik 20 oktober er zeker bij ben.



Maik had me -al voor ik naar Lowlands ging- geattendeerd op een optreden van The Arcade Fire in Oslo. Maar eerlijk gezegd werd ik nooit razend enthousiast van de CD's en had dit optreden dus niet echt topprioriteit. Totdat ik ze live zag op Lowlands... Kijk bijvoorbeeld eens naar de onderstaande clip van hun optreden op Glastonbury en je begrijpt vast waarom ik nu toch maar een kaartje heb gekocht om ze 4 november wederom te kunnen zien.

Heimwee? Saudade!

Ik krijg wel eens de vraag of ik nooit last van heimwee heb. Een typische vrouwenvraag trouwens, want de vraag wordt enkel gesteld door vrouwen ;). Eigenlijk ook best een lastige vraag, die ik meestal maar snel vanuit m'n gevoel met "nee, nooit" beantwoord. Lastig, want ergens heerst er soms wel een gevoel van weemoed, een soort verlangen naar de goede dingen uit het verleden, en ja, dat verleden speelde zich af in Nederland. Maar dat is natuurlijk geen heimwee, want heimwee is een verlangen naar de geborgenheid van het bekende. Nee, dat is Saudade.
Weliswaar blijft het wel fijn om zo nu en dan weer in Nederland, en in 't bijzonder Twente, terug te komen. Maar de belangrijkste reden is dan toch wel familie en vrienden.
Donderdag mag ik weer naar Nederland... voor werk dit keer. En ik vrees dat er geen tijd is om mensen op te zoeken. Dus ik zal eens zien of het dan net zo fijn is om weer in Nederland te zijn.

To(ol) laugh?

De ene dag is de andere niet en dus voel ik me vandaag klote.
Omdat het dan toch zo uitkomt wordt het gevoel nog versterkt door het trieste novemberweer, een lage animo voor de wekelijkse "etterjobbspils" (borrel direct uit werk), en nog een afmelding om deze week ergens wat te drinken.
Om mijn klotegevoel wat te maskeren draai ik dan vaak oorverdovend hard Tool. Sluit zo m'n oren af voor m'n eigen pessimistische gedachten en laat die van Maynard James Keenan binnen:

Monkey killing monkey killing monkey
over pieces of the ground.
Silly monkeys,
give them thumbs they make a club
and beat their brother down.

Ach, ik zal dadelijk toch maar proberen weer vrolijk te lachen en enkele collega's optrommelen voor de visburger in Ramp...

Klimmen met maten is beter dan alleen

Het afgelopen jaar heb ik veel geklommen met Daniel uit Zweden. We begonnen in september op het niveau dat we amper het bed uit konden klimmen, en uiteindelijk na wekelijks één à twee keer te klimmen konden we met wat gezwoeg en geluk een 6- voorklimmen. Helaas besloot Daniel dit voorjaar de Trondheimse clan weer te verruilen voor de clan met de hoorns, en is uiteindelijk begin juli naar Zweden verhuisd. So much for the climbing...

Maar als je vervolgens maar hard en vaak genoeg rond loopt te tetteren dat je op zoek bent naar een nieuw klimmaatje dan dienen er zich vanzelf wel nieuwe kandidaten aan. Zo was Lina uit Oslo vorige week even in Trondheim voor een cursus en uiteraard spreken we dan wat af om even ergens wat te drinken. Lina kwam samen met Claudia, een duitse collega van haar bij EMGS (die wel hier in Trondheim werkt), en die ook wel van klimmen houdt. Dan is het snel afgesproken om eens te gaan klimmen.

Vanavond was het na twee maanden op non-actief te hebben gestaan dan weer eindelijk zover. Claudia had tevens nog twee collega's van EMGS meegenomen, Erlend en Martin. Ze waren allemaal wel een tikkeltje beter, maar zo kan ik ook nog eens wat oppikken. Het ging overigens wat stram, en ik was behoorlijk snel vermoeid. Maar in ieder geval ben ik weer in beweging en begint er zich zowaar een klimnetwerkje te vormen. Daar ben ik wel blij mee.

Overigens ontving ik van Daniel nog wat foto's van onze enige keer buiten klimmen in Korsvika (aan de kust ten noordoosten van Trondheim). Er was maar een klimroute geschikt voor ons (een 4-), maar die kostte nog genoeg zweet en adrenaline om te voltooien. Buiten klimmen is toch wel andere koek!

Mijn appartementje

Omdat iedereen maar blijft vragen of ik ook foto's van m'n appartement heb (en terecht natuurlijk), heb ik vandaag de boel maar eens een beetje opgeruimd en wat foto's gemaakt. Dat is ook wel een mooie start om m'n blog mee te beginnen. Door op de foto's te klikken krijg je ze in groot formaat te zien. Foto's van de buitenkant zijn te bezichtigen op de website van de borettslag (soort VVE).

Deze foto is 16 juli om elf uur 's avonds genomen vanuit mijn raam richting de stad. De prachtige rode avondhemel was al een spectakel op zich, maar er was tevens iets meer richting het oosten een rode regenboog tegen de rode hemel te zien. Helaas was daar op de foto niets van terug te zien...

Uiteraard is mijn appartement nog niet af. De twee banken vind ik te groot, zodat ik momenteel geen plek heb voor een eettafel(tje). Bovendien had er aan de grote witte muur nu een prachtig schilderij moeten hangen dat ik tijdens mijn vakantie in België gekocht heb. Helaas kwam deze als volgt uit de verpakking na de terugvlucht vanuit Nederland:

Ongelooflijk eigenlijk, want het was goed genoeg in gepakt om bij normale behandeling onbeschadigd over te komen. Maar toen ik bij het boarden van het vliegtuig het bagagekarretje zag, en hoe mijn herkenbare pakket daar schots en scheef tussengefrommeld stond kreeg ik al een slecht voorgevoel.

Gelukkig is het canvas onbeschadigd gebleven, en toonden ze bij de KLM zich in elk geval erg fatsoenlijk. Ik moest het bij een lijstenmaker laten evalueren wat de reparatiekosten zijn en de KLM zal het vergoeden. 29 September zal de nieuwe lijst er opgezet zijn en kan ik het ophalen. Tot die tijd zal ik het met het plaatje op internet moeten doen, en een grote witte muur.

Luc

Dan maar zo!

Wie had dat gedacht? Dat Luc nog ooit zou gaan bloggen. Ik kan toch zelf mooie websites bouwen? Maar ja, dat komt er dus nooit van. Al die rompslomp met plaatjes ontwerpen, html schrijven, webruimte in de gaten houden... daar had ik gewoon even(?) geen zin in. Terwijl iedereen in Nederland natuurlijk wel al die tijd zat te smachten naar sappige verhalen en prachtige plaatjes uit het hoge noorden.

Toen ik dan een tijdje terug weer eens mijn verslag uit Oslo zat door te lezen en daar stiekem toch wel veel plezier aan beleefde ("goh, heb ik dat geschreven? wat een talent! wat een humor!"), besloot ik dat het er toch maar weer van moest komen. En nadat ik recentelijk wat andere boeiende blogs heb gelezen heb ik maar besloten het ook via een blog te doen. Dus vanaf heden zal ik hier het nodige posten.

Over het leven in Trondheim. Over Noorwegen. Over mij. Over muziek, grappige berichten, en wat al niet meer.
Ik zal nu echter wel regelmatiger met de fotocamera op stap moeten... Ookal is ie te groot ("Hey, is that a camera in your pocket, or are you just glad to see me?"), te zwaar, en ben ik maar matig tevreden over de kwaliteit van de plaatjes. Yep, t.z.t. maar een nieuwe aanschaffen.

Luc