Het afgelopen jaar heb ik veel geklommen met Daniel uit Zweden. We begonnen in september op het niveau dat we amper het bed uit konden klimmen, en uiteindelijk na wekelijks één à twee keer te klimmen konden we met wat gezwoeg en geluk een 6- voorklimmen. Helaas besloot Daniel dit voorjaar de Trondheimse clan weer te verruilen voor de clan met de hoorns, en is uiteindelijk begin juli naar Zweden verhuisd. So much for the climbing...Maar als je vervolgens maar hard en vaak genoeg rond loopt te tetteren dat je op zoek bent naar een nieuw klimmaatje dan dienen er zich vanzelf wel nieuwe kandidaten aan. Zo was Lina uit Oslo vorige week even in Trondheim voor een cursus en uiteraard spreken we dan wat af om even ergens wat te drinken. Lina kwam samen met Claudia, een duitse collega van haar bij EMGS (die wel hier in Trondheim werkt), en die ook wel van klimmen houdt. Dan is het snel afgesproken om eens te gaan klimmen.
Vanavond was het na twee maanden op non-actief te hebben gestaan dan weer eindelijk zover. Claudia had tevens nog twee collega's van EMGS meegenomen, Erlend en Martin. Ze waren allemaal wel een tikkeltje beter, maar zo kan ik ook nog eens wat oppikken. Het ging overigens wat stram, en ik was behoorlijk snel vermoeid. Maar in ieder geval ben ik weer in beweging en begint er zich zowaar een klimnetwerkje te vormen. Daar ben ik wel blij mee.
Overigens ontving ik van Daniel nog wat foto's van onze enige keer buiten klimmen in Korsvika (aan de kust ten noordoosten van Trondheim). Er was maar een klimroute geschikt voor ons (een 4-), maar die kostte nog genoeg zweet en adrenaline om te voltooien. Buiten klimmen is toch wel andere koek!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten