Dichter Luc (2)

De nieuwslimerickjes uit de vorige post waren voorheen slechts te lezen door mede-leden van een speciaal forum binnen Hattrick. Ja ja, ik hang nog altijd rond op Hattrick, maar om het spelletje is het me al lang niet meer te doen. Ik blijf er slechts geld doneren om met alle mensen die ik daar in de loop der jaren daar heb leren kennen te kunnen blijven ouwehoeren. En me af en toe creatief laten gaan in een topic als de Nieuwslimerick -limericks schrijven over een actueel krantenbericht. Tot mijn schrik ontdekte ik gisteren dat dit topic in het archief is beland. Een topic met dit lot kan niet meer in geschreven worden, zal dus ook niet meer gelezen worden, en zal langzaam uit ieders geheugen verdwijnen.
Dus heb ik dan maar een selectie gemaakt van wat ik de leukste limericks vond die ik het afgelopen jaar geschreven heb. Hier volgen ze. Veel plezier!

- Vulkanische activiteit omgezet in muziek
Een wetenschapper uit Rome
Zat vals te spelen op z'n trombone
"Kweetniet waarom ik dat deed",
en plots liet ie een scheet,
"Maar ik voelde die uitbarsting wel komen."


- Lid bibliotheek censureert boeken
Een medewerker van de bibliotheek in Wierden
Hield niet van schrijvers die vloekten en tierden
_______, ________, ________, _______
De schrijvers bleven het maar proberen
Zodat hij aldoor krassend ons leesplezier ________


- Opleidingsniveau leraren daalt
Dat zechen ze vast om te schokkeren
Dat we nie meer zo goet zouwe leren
Maar wie malt daar nu om
Mijn leerraar is eg nie dom
Dit berigt is gewoon kut met peren.


- Norge er mest fiendtlig innstilt
(Noorwegen is het meest vijandig ingesteld - aldus een israelische krant)
Er is een land in het Midden-Oosten gelegen
Dat ooit de naam Israel heeft gekregen
Het is door vijanden omgeven
Maar geen staat hen zo naar 't leven
Als het uiterst vijandige Noorwegen.


- Kinderhandjes worden cavia's fataal
Een kudde koters in caviastad
Drukten alle cavia's plat.
En geen ouder die er wat van zei
want hun godjes waren toch zo blij.
En ach, dat bloed wassen we er wel af in bad.


- Nieuwe vogelsoort ontdekt in Colombia
Het is een fleurig beestje, oranje-rood
Een nieuw soort vogeltje, niet al te groot.
Maar dat doet niet ter zake
De vraag is: zal ie smaken?
Dus ik pak m'n geweer en schiet em dood


- Spelfout op bankbiljetten
ALMATY - Op de nieuwe bankbiljetten van Kazachstan staat een spelfout. Het woord 'bank' is verkeerd geschreven.
Op de nieuwe bankbiljetten van Kazachstan
Staat iets leuks, echt lache man!
Er staat namelijk geschreven:
"Voor een lang en gelukkig leven
Doe nu uw geld in de ban!"


- Prinsesje heet Ariane Wilhelmina Máxima Ines
De jongste telg die aan het kroonpaar ontsproot
Zit met nu haar naam opgezadeld tot haar dood
't Is in 't register gezet
Genoemd naar een raket
Want geef haar de ruimte, d'r hoofd is zo groot


- Rel om seksspeeltjes in moederdagfolder Kijkshop
Beste meneer de Kijkshop-directeur
Mijn moeder verkeert in een seksuele sleur
Maar die dildo's die in uw folder prijken
Mag ze daar dan alleen maar naar kijken?
Of mogen die ook daadwerkelijk in haar scheur?


- Politie stopt taxi vol geiten
In Johannesburg reed een taxi door de stad
Waar een eigenaardig luchtje aan zat
De politie dubbelcheckte de feiten
En stopte die taxi vol geiten
Rest enkel de vraag: Waarom doet de politie dat?


- Buurman door het lint om doortrekken toilet
"Zen pleegedrag was ook eg nie normoal
en moar doortrekke met hels kaboal
en dat dee tie dan ook elke dag
wat is dat nou voor asocioal gedrag?
Ik spoar dat moanden op allemoal..."

Dichter Luc

Soms. Heeeeeel soms.
Dan krijg ik zo'n vlaag van gevoel die ik dan opeens heel poetisch op papier (of tegenwoordig in een tekst editor) ga zetten. Zojuist gebeurde er weer zo'n heel soms.
Dat "heel poetisch" denk ik dan op dat moment. Een heel persoonlijk stukje tekst, dat ik toch nooit met de wereld durf te delen. Meestal denk ik de dag daarop overigens toch dat het sowieso maar een beroerd stukje tekst was, en gooi ik het zonder omkijken meteen weg. Dan durf ik het niet eens voor mezelf te bewaren.
Nee. Helaas. De wereld zal nooit de dichter in mij leren kennen. En misschien maar goed ook. Want zo goed zal die dan wel niet zijn. Toch?

Dichter Luc houdt zich maar beter tot nu en dan een nieuwslimerickje... zoals de onderstaanden uit het archief. Dat mag de wereld wel lezen, want dat is toch maar flauwekul.

Geestelijke verdrinkt na Jezus-imitatie

Een geestelijke uit de Afrikaanse tropen
Demonstreerde hoe hij op water kon lopen
"Zie mij toch eens Jezus zijn!"
En veranderde het water in wijn
Waarop hij weldra is verzopen

of

Pluto officieel gedegradeerd tot 134340

Eindelijk is dan besloten na veel gelul
Het wordt: "Is er leven op 134340?
Kun je dansen op de maan?
Is er een plaats tussen de sterren waar je heen kunt gaan?"
En het klinkt nu echt als flauwekul!

De week na de marathon

Hoog tijd voor weer eens een serieuzere bijdrage. Hoewel, die marathon was natuurlijk ook serieuze business en komt waarschijnlijk ook niet zomaar uit het niets. Door de drukte op het werk de laatste weken was het een maalstroom in mijn kop. Gelukkig ziet men op het werk ook in dat de werkdruk op verschillende werknemers erg hoog ligt momenteel en wordt er nu druk gezocht naar nieuwe mensen. Mochten er dus geologen of reservoirtechnologen zijn die dit lezen en die nog een baan zoeken in een leuk, spannend bedrijf, of mocht je zo iemand kennen, laat het me weten. Ik krijg namelijk een bonus als ik mensen het bedrijf binnenhaal ;)

Gelukkig is er nu weer een beetje druk van de ketel. De afgelopen week had ik een status-meeting voor een groot project met Sintef (noorse equivalent van TNO), waar ik elke meeting ook een presentatie moet geven over de stand van zaken, en zoals het er nu naar uit ziet hoef ik hier voorlopig niet zo veel meer voor te doen. Een leuke bijkomstigheid van deze meetings is dat we donderdagsavonds altijd mee uit eten genomen bij de betere (lees vooral ook: duurdere) eetgelegenheden in Trondheim. Ik heb ondertussen dus al een drietal fantastische diners mogen meemaken. Het betere werk!

Vrijdagavond had ik behoefte om gemoedelijk een biertje te drinken en lekker ongedwongen Nederlands te praten en dus heb ik Stien gevraagd. Stien is een leuke Vlaamsche schone waar ik een maandje of 2 geleden een tijd lang gezellig mee gekletst heb tijdens de nederlandstalige stamavond hier in Trondheim. Voor herhaling vatbaar dus, en dus af en toe herhaald. Zo ook vrijdag. Gezellig. Zaterdag is ze bij mij langs gekomen en hebben we de DVD Anyway the wind blows van Tom Barman (van dEUS) bekeken. Een portret van verschillende personen in de stad Antwerpen. Deze DVD had ik als dEUS-liefhebber natuurlijk al lang en breed gezien moeten hebben, maar nu zag ik de film samen met iemand die de stad goed kent, en dat was eigenlijk zeker zo leuk.

Ik moest me daarna echter wel haasten om op tijd bij MUSE te komen (dacht ik). Achteraf gezien niet nodig (bleek). Op het kaartje stond dat de poort om 18:30 openging, maar toen ik daar met Cyril (collega uit Frankrijk) om 19:15 aankwam bij de speciaal voor UKA opgebouwde tent, was de poort nog gesloten en stond er een rij van ruim 300 meter te wachten. Erg maf. Nog nooit zoiets gezien. En zeker nog een uur in de rij moeten staan (die ondertussen waarschijnlijk wel in lengte verdubbeld was) voor we naar binnen konden. Maar goed, ookal kwamen we halverwege het voorconcert (was toch niet veel) binnen, we waren nog ruim op tijd voor MUSE. En MUSE was wel erg goed (zoals te verwachten van zo'n grote naam). Het was alleen vreselijk dringen in de tent, helaas een minpuntje op een verder relaxed weekend.

En nou maar gauw slapen om weer uitgerust een week te kunnen stressen... hopelijk zonder marathons.

Had ik gedroomd...

Vannacht droomde ik dat ik een marathon aan het lopen was. Toen ik wakker werd voelde ik me ook alsof ik net een marathon gelopen had. Daarbij had ik ook een lichte pijn in mijn nek en een zeurderige hoofdpijn.
Ik kan me echter niet herinneren over giraffen te hebben gedroomd, en mijn ondergoed heeft geloof ik ook gewoon de juiste maat:

The doctor said, "Joe, the good news is I can cure your headaches. The bad news is that it will require castration. You have a very rare condition, which causes your testicles to press on your spine and the pressure creates one hell of a headache. The only way to relieve the pressure is to remove the testicles."

Joe was shocked and depressed. He wondered if he had anything to live for. He had no choice but to go under the knife.
When he left the hospital, he was without a headache for the first time in 20 years, but he felt like he was missing an important part of himself. As he walked down the street, he realized that he felt like a different person. He could make a new beginning and live a new life.

He saw a men's clothing store and thought, "That's what I need... a new suit." He entered the shop and told the salesman, "I'd like a new suit."
The elderly tailor eyed him briefly and said, "Let's see... size 44 long."
Joe laughed, "That's right, how did you know?"
"Been in the business 60 years!" the tailor said.
Joe tried on the suit, it fit perfectly. As Joe admired himself in the mirror, the salesman asked, "How about a new shirt?"
Joe thought for a moment and then said, "Sure."
The salesman eyed Joe and said, "Let's see, 34 sleeves and 16-1/2 neck."
Joe was surprised, "That's right, how did you know?"
Been in the business 60 years."
Joe tried on the shirt, and it fit perfectly.
Joe walked comfortably around the shop, and the salesman asked, "How about some new underwear?"
Joe thought for a moment and said, "Sure."
The salesman said, "Let's see... size 36."
Joe laughed, "Ah ha! I got you. I've worn a size 34 since I was 18 years old."
The salesman shook his head, "You can't wear a size 34. A size 34 would press your testicles up against the base of your spine and give you one hell of a headache."

Sneeuw!

Jawel! Zojuist door de sneeuw naar het werk gefietst. Voor de eerste keer dit najaar. Er vormde zich zowaar een wit laagje op m'n handschoenen. En ook op sommige daken blijft het zelfs liggen.

Gisteren was er al wat sneeuw zichtbaar hoog in de heuvels... nu dus al op zeeniveau. Morgen skien?

Muziek voor bij het haardvuur

Ik wou dat ik twee mensen was,
Dan kon ik samen heel mooi tweestemmig zingen en gitaarspelen.
Zoals ik dat gisteravond de Kings Of Convenience zag doen, bijvoorbeeld.
Kings Of Convenience zijn twee Noren uit Bergen, de bekendste van de twee is Erlend Øye, een muzikale duizendpoot die ook solo actief is, tevens in de band The Whitest Boy Alive speelt en die iedereen kent als de zanger van Röyksopp's Poor Leno en Remind me.

Het tijdstip van het concert was wel behoorlijk raar. Zondagavond half twaalf. Maar dat gaf uiteindelijk niets, want het concert was steengoed. En de muziek is ook eigenlijk best geschikt voor zondagavond rond middernacht. Ongelooflijk toch eigenlijk hoe goed slechts twee gitaren en twee zangstemmen kunnen klinken... Je waant je als het ware voor het haardvuur met een goed glas wijn. Halverwege het optreden werd het duo versterkt door twee gastmuzikanten, een violist uit Duitsland, en een akoestische basgitaarspeler uit Italie, wat de muziek uiteindelijk nog wat meer body gaf. Absolute hoogtepunt was de geheel eigenzinnige cover van Bob Marley's Waiting in vain, met een opzettelijk valse vioolsolo.
Om een indruk te geven van de Kings live:

Groen knollenland

Deze week dus even in Nederland geweest. Alleen voor werk. En dan heb ik eigenlijk dus niet bijzonder veel met Nederland an-sich bleek. Ja... ok, het is uitermate handig dat je precies weet hoe het land werkt; dat je nog een nederlandse bankkaart hebt waarmee je wel aan de automaat snel treinkaartjes kunt kopen, dat je niet eerst 5 minuten op de borden moet staan kijken voor je weet welke trein je moet hebben, en dat je weet hoe strippenkaarten werken. Maar het was dus alleen maar voor werk, en dan had het net zo goed in London of zo kunnen zijn. Nee, beste lezers, ik heb toch voornamelijk wat met Nederland door jullie.
Maar het is nog wel mooi groen in Nederland (aldus m'n duitse collega Alex). En inderdaad, het uitzicht vanuit m'n kantoor is behoorlijk geler, roder en bruiner (ook mooi):

Wij redden de wereld - na de koffie

Vanavond zag ik (eindelijk) weer eens een interessant programma op de Noorse TV. Helaas viel ik halverwege het programma binnen, en helaas bleek het alweer het laatste deel van een vierdelige documentaire.
Dat is deels te wijten doordat ik tegenwoordig nog maar weinig TV kijk. Aanvankelijk keek ik best vaak, terwijl ik ondertussen met dingen op de laptop aan het klooien was, en zag ik bij toeval nog wel eens leuke programma's en was goed op de hoogte van al wat er in Noorwegen speelde. Sinds ik echter de laptop op de TV heb aangesloten en een draadloos toetsenbord heb, gebruik ik de compu relaxed zittend op de bank en kijkend naar het beeld op m'n TV-scherm. En dan kan je niet TV kijken.
Nu kan ik natuurlijk gewoon de laptop weer op schoot nemen, maar dan moet ik iedere keer alle kabels af en aankoppelen, en bovendien is mijn huidige netwerkkabel te kort. Wifi staat nog steeds op mijn "lage prioriteiten"-lijstje...

Waar was ik? Ah, een interessant programma. Waar ik halfweg binnenviel, maar dat toch mijn aandacht trok. Het programma behandelde alle ontwikkelingshulp die het rijke westen nu al decennia in Afrika pompt en wat maar geen zoden aan de dijk lijkt te zetten. Drie Noren gingen op veldonderzoek uit en gaven op typisch noorse droogkomische wijze hun beschouwingen over de hulp, die vaak zonder verdere verdieping in de Afrikaanse samenleving werd geboden uit een soort plichtsgevoel om het geweten van ons rijke westerlingen te sussen. Uiteindelijk kwamen een aantal koffieboeren met de slotconclusie... Koffie. Stel toch eens voor als heel China koffie drinkt. En ondertussen dan de wereldproblematiek bespreken natuurlijk. Anders helpt het niet. De oproep van de programma-makers was dan ook: elke dag tijdens de koffie 15 minuten over de wereldproblematiek discussieren! Doen dus!


Ik kan nu even geen koffie gebruiken. Ik moet dadelijk vroeg gaan slapen. Het vliegtuig naar Nederland vertrekt morgenochtend om 6:20 en ik moet dus om 5 uur al weer op. Dan schenk ik me beter maar een glas whisky in.
En bespreek ik mijn lokale probleempjes maar. Zoals m'n schilderij dat ik vandaag ophaalde, dat nu te hoog hangt aan een schroef die toevallig nog in de muur zat. Of misschien bespreek ik dat toch maar niet. Ik plaats wel gewoon een foto wanneer die goed hangt.