Ik ben een zondagskind. De scherven van de glasplaat op de badkamer brachten kennelijk onmiddellijk geluk. Ik ben namelijk met een hele kudde engeltjes op mijn schouder naar Nederland gereden. Normale mensen zouden nu dood geweest zijn.
Eerste Kerstdag ging ik namelijk Bas en z'n vriendin van het station halen. Maar tijdens het rijden bemerkte ik een raar gehobbel bij mijn rechtervoorband van de auto. De auto gestopt, en even kijken, maar ik zag bij eerste inspectie niets bijzonders. Voorzichtig verder rijden. Al gauw begon het gehobbel opnieuw. Nog eens uitstappen, en ja hoor... het voorwiel hing half van de naaf. 3 Moeren waren inclusief een deel van de schroefdraad van het wiel gesprongen, en het wiel was zodoende nog slechts met 2 moeren bevestigd.
Aangezien alle werkplaatsen toch dicht waren, de auto maar laten staan en eerst Kerst gevierd. Vanochtend in de weer geweest om de auto bij een garage te krijgen. Uiteindelijk moest dat helemaal via Noorwegen. Drie en een half uur na mijn eerste belletje stond er dan eindelijk een bergingswagen. De berger besloot uiteindelijk het hele wiel maar eerst van de auto te halen en al snel zag hij wat er mis was. Mijn eigen fout.
Heel Noorwegen verwisselt gedurende oktober namelijk zelf de zomerbanden voor de winterbanden. En omdat ik ook het hele jaar al druk was doordeweeks met Stavanger dan wel projecten in Trondheim, besloot ik dan ook maar om samen met wat collega's op een zondag de banden te verwisselen. Daar kan niet zoveel aan misgaan, zou je denken. Vooral niet als je het met een paar collega's doet die dat wel vaker hebben gedaan. Zou je denken...
Alleen... toen ik mijn auto kocht stond deze op de winterbanden. De zomerbanden die erbij zaten waren helemaal versleten, dus de verkoper beloofde mij om dan de helft van de kosten voor nieuwe zomerbanden op zich te nemen en dat hij er voor zou zorgen dat ze verwisseld zouden worden. Prima deal. Maar de velgen van de uiteindelijke zomerbanden waren geen Toyota-velgen, en hadden een groter gat waar de naaf doorheen moest, zodat er dus nog een ring tussen de naaf en de zomerbanden werd gezet. Wist ik veel. Die ringen had ik dus gewoon laten zitten tijdens het banden verwisselen. Vandaar dat de winterbanden er zo lastig op gingen. Gevolg was dus wel dat vrijwel alle krachten op de banden nu op de bouten kwam te staan. Het is een waar wonder dat ik zonder enige kleerscheuren in Nederland ben aangekomen...
Ik ben een zondagskind. Met een grote voorraad engeltjes.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Neem je de Engeltjes ook mee naar 2009?
Ik denk inderdaad dat Engeltjes bestaan, heb weleens meegemaakt dat ik langs een smalle weg liep. Er was geen stoep. Wel een stukje grasveld ernaast. Plotseling moest ik van mezelf naar rechts, het grasveld op. Ik liep nog maar net op het gras, toen er een auto met grote snelheid achter mij rakelings voorbij scheurde. Het was bij een bocht. Als ik nog op de weg had gelopen, had ik onder die auto gelegen. Ik ga er maar vanuit dat die automobilist zijn stuur niet goed vasthad en niet dat het expres was om mij te laten schrikken. Hoe dan ook, was erg blij met dat engeltje op dat moment!
Wens je een goede jaarwisseling toe en een prettige terugreis naar Noorwegen.
Een reactie posten